Vitamine C, door Robert Schumacher

Voor het programma Atlas, in september te zien bij de AVRO, verbleef ik samen met enige andere bekende figuren een aantal weken in de jungle van Suriname. Onder uiterst primitieve omstandigheden moesten wij daar een serie opdrachten uitvoeren in het kader van een maatschappelijk relevant thema, dat ik hier nog niet mag onthullen. Dat leverde spannende televisie op, die u beslist niet mag missen !

Uiteraard wisten wij van tevoren dat onze voeding karig zou zijn, maar dat wij het weken op uitsluitend witte rijst met kip moesten uithouden kwam toch wel als een onaangename verrassing. Ik had verwacht dat de grote variatie aan vruchten en groenten die Suriname rijk is, af en toe toch wel deel zou uitmaken van ons menu,  maar dat was blijkbaar een te optimistische gedachte …

Gelukkig had ik voor alle zekerheid een grote hoeveelheid vitamines meegenomen, want dat we bij een eenzijdige voeding, gecombineerd met grote fysieke inspanningen, het een en ander tekort zouden komen leek mij een voor de hand liggend scenario.

Een van die vitamines was vitamine C, oftewel ascorbinezuur. Dit vitamine kunnen wij mensen niet zelf aanmaken – dat vermogen zijn wij in de loop van de evolutie kwijt geraakt – terwijl het wel zeer belangrijk is voor een goede weerstand. Daarnaast zorgt het voor gezonde botten, tanden, huid en bloedvaten en een goed functionerend zenuwstelsel. Vitamine C is verder een antioxidant , dat het lichaam beschermt tegen vrije radicalen, die een rol spelen bij verouderingsprocessen.

Over de hoeveelheid vitamine C die wij per dag nodig hebben verschillen de meningen nogal, maar dat het veel hoger is dan de door de Gezondheidsraad aanbevolen dagelijkse hoeveelheid -70 mg ofwel de hoeveelheid in anderhalve sinaasappel – staat voor mij als een paal boven water.

Tweevoudig Nobelprijswinner Linus Pauling (1901-1994), een van de grondleggers van de orthomoleculaire geneeskunde, was ervan overtuigd dat wij minimaal 3000 mg per dag nodig hebben. Hij baseerde die opvatting op de observatie dat de meeste dieren dagelijks het menselijke equivalent van tussen de 5 en 13 gram aanmaken en zelfs een veelvoud daarvan wanneer hun organisme door ziektekiemen wordt bedreigd of anderszins stress ondervindt. De gevestigde gezondheidsautoriteiten zijn van mening dat wij, zodra we meer dan 70 milligram per dag binnenkrijgen, dit uitplassen , omdat het bloed en andere weefsels dan verzadigd zijn.

Pauling stelt daar tegenover dat ook zoogdieren die zelf ascorbinezuur aanmaken grote hoeveelheden uitplassen. Dat wil niet zeggen dat het spul geen werk heeft verricht. Bovendien is bij de onderzoeken naar de verzadiging van weefsels geen rekening gehouden met de halfwaardetijd van vitamine C. Die bedraagt slechts dertig minuten, d.w.z. dat elke dosis na een uur is verbruikt.
Belangrijk is dus de hoeveelheid vitamine C over de dag te verspreiden.

Zelf neem ik daarnaast altijd de ester-vorm van vitamine C. Ester C is een niet-zure vorm van vitamine C (waardoor het milder is voor maag en darmen),  die twee tot drie keer beter wordt opgenomen in het lichaam en veel minder snel wordt uitgescheiden via de urine dan gewone vitamine C. Ester C is voor een groot deel ook in vet oplosbaar, terwijl vitamine C eigenlijk een water oplosbare vitamine is. Hierdoor kan ester C ook in de delen van ons lichaam waar zich vetweefsel bevindt als antioxidant fungeren.

Tezamen met de andere vitamines en anti-oxidanten die ik had meegenomen kwam ik de weken in de tropische jungle goed door. Of ik nogmaals zo’n avontuur zou aangaan betwijfel ik echter. Naar Suriname ga ik graag terug, want het is een geweldig mooi land, maar een volgende keer toch maar liever in een luxe resort, met een exotische vruchten-cocktail onder handbereik …

Robert Schoemacher, cosmetisch arts

Solgar Esther C1000  |  Vita24 ester c500  |  Orthica C1000  |  Pharma Nord Bio C750  |